Insulinooporność to zmora naszych czasów i jedno z najczęściej pojawiających się zaburzeń metabolicznych. Wiele osób ignoruje jej objawy, ponieważ część z nich mylnie kojarzona jest z przemęczeniem czy stresem. Kiedy diagnoza staje się jasna, należy wdrożyć odpowiednie leczenie, a także zmienić dotychczasowy tryb życia i sposób odżywiania. Warto wiedzieć również co zrobić, żeby insulinooporność nie doprowadziła do cukrzycy.
Czym jest insulinooporność?
Insulinooporność to zmniejszona wrażliwość organizmu na działanie insuliny, której bardzo często towarzyszy m.in. otyłość, zwiększony poziom cholesterolu we krwi, nadciśnienie tętnicze, a także poziom glukozy na czczo równy bądź wyższy niż 100 mg/dl. Insulinooporność najczęściej pojawia się u osób, które mają ku temu predyspozycje genetyczne, a także prowadzą niezdrowy tryb życia – ich dieta bogata jest w tłuszcze i cukry proste, a aktywność fizyczna jest znikoma. Do najczęstszych jej objawów należy przewlekłe zmęczenie, rozdrażnienie, ciągła ochota na słodycze, napady głodu, częste bóle głowy, apatia, nadmierna potliwość, problemy w chudnięciu, charakterystyczna pogrubiona i ciemniejsza skóra, np. na szyi czy pod pachami. Jak widać, większość tych objawów jest niespecyficzna, dlatego pacjenci z insulinoopornością zwykle diagnozowani są zbyt późno, kiedy doprowadza ona do stanu przedcukrzycowego lub cukrzycy typu 2.
Dlaczego nieleczona insulinooporność może prowadzić do cukrzycy?
Insulina jest hormonem produkowanym przez trzustkę. Przy insulinooporności organizm potrzebuje jej znacznie więcej, aby utrzymać prawidłowy poziom cukru we krwi. To z kolei może prowadzić do wyczerpania funkcji trzustki, co oznacza, że nieleczona insulinooporność w znacznym stopniu przyczynia się do rozwoju cukrzycy typu 2. Nieleczona insulinooporność może prowadzić także do szeregu innych problemów zdrowotnych, np. zespołu policystycznych jajników, niealkoholowego stłuszczenia wątroby czy chorób układu sercowo-naczyniowego, w tym miażdżycy. Do cukrzycy typu 2. w szczególny sposób przyczynia się nieprawidłowa dieta, zbyt wysoka masa ciała i brak aktywności fizycznej. Często towarzyszą one insulinooporności. Dlatego jej leczenie i zmiana trybu życia są konieczne, aby zapobiec rozwojowi cukrzycy lub stanu przedcukrzycowego.
Jak zapobiegać cukrzycy przy insulinoporności?
Leczenie insulinooporności w znacznym stopniu oznacza zmianę stylu życia poprzez wdrożenie zdrowej diety, aktywności fizycznej, dużej ilości wody, ale czasem także środków farmakologicznych. Doskonałą bazą wiedzy na temat żywienia, a także miejscem, w którym znajdziesz produkty z zakresu żywienia klinicznego, stosowane przy konkretnych schorzeniach, niedoborach czy rekonwalescencji, jest strona zywieniemaznaczenie.pl. Znajdziesz tam także produkty dedykowane diabetykom.
Dieta dla osób z insulinoopornością powinna być zbilansowana, pełna błonnika, witamin i minerałów. Wyklucza produkty o wysokim indeksie glikemicznym, ponieważ to one powodują nagły wzrost poziomu cukru we krwi. Istotne jest także regularne spożywanie posiłków, tak aby nie doprowadzać do nagłego dostarczania zbyt dużej ilości pożywienia (a wraz z nim cukru) do organizmu. Lepiej jeść częściej, ale w mniejszych porcjach. Na każdym etapie leczenia warto konsultować się z endokrynologiem oraz dietetykiem. Leczenie insulinooporności polega tak naprawdę na zmianie całego trybu życia na lepsze.
